Autor: MarcinO2021

Kontynuacja kulinarnej przygody z kuchnią niemiecką 🙂 Po kuchni Badenii-Wirtembergii (Hähnchenkeulen in Sahnesauce), coś jakże bliskiego także naszej polskiej kuchni – Kartoffelsuppe z Bawarii 🙂 Zupa ziemniaczana, kartoflanka 🙂 Zapraszam do kuchni 🙂

Składniki:

1. Ziemniaki.
2. Wędzona szynka (opcjonalnie boczek).
3. Por.
4. Marchew.
5. Seler.
6. Bulion.
7. Woda.
8. Suszone prawdziwki.
9. Śmietana (10-12%).
10. Majeranek.
11. Sól.
12. Pieprz.
13. Rzeżucha, bądź inna zielenina po posypania zupy w fazie końcowej.

Sposób przygotowania:

W garnku rozgrzewamy odrobinę masła klarowanego. Do garnka wrzucamy pokrojoną w drobną kostkę wędzoną szynkę. Dorzucamy pokrojonego w paski pora. Mieszamy i gotujemy do zeszklenia pora. Następnie pokrojone w kostkę: marchewkę, selera i ziemniaki (mogą być z wodą, do której je włożyliśmy po umyciu). Dodajemy odrobinę pokruszonych, suszonych prawdziwków. Zalewamy bulionem. Uzupełniamy zimną wodą do przykrycia całości. Przykrywamy na ok. 15-20 minut od momentu zagotowania. Po upływie wspomnianego czasu dosypujemy kilka garści majeranku. Doprawiamy solą i pieprzem. Do naczynia ze śmietaną 10-12% wlewamy odrobinę zupy, mieszamy i całość z powrotem wlewamy do garnka. Wykładamy na talerz. Posypujemy posiekaną rzeżuchą lub inną zieleniną. Smacznego 🙂

W dzisiejszej, kulinarnej przygodzie, kuchnia niemiecka, kuchnia Badenii-Wirtembergii – podudzia z kurczaka w sosie śmietanowym 🙂 Proste, smaczne danie, do którego przygotowania zapraszam 🙂

Składniki:

1. 5-7 sztuk podudzia z kurczaka.
2. Pół cebuli.
3. 3 ząbki czosnku.
4. 200 gram śmietanki kremówki.
5. Sól.
6. Pieprz.
7. 1 łyżeczka słodkiej papryki.
8. 1 łyżeczka oregano.
9. Natka pietruszki, opcjonalnie koperek lub szczypiorek.

Sposób przygotowania:

Rozgrzewamy olej na patelni. Obsmażamy podudzia z kurczaka. Dodajemy pokrojoną w kostkę cebulę, następnie bardzo drobno pokrojony czosnek. Podlewamy całość śmietanką kremówką. Dodajemy sól, pieprz, słodką paprykę, oregano. Przykrywamy i dusimy ok. 15 minut. Po tym czasie posypujemy na koniec posiekaną zielenią. Potrawa gotowa jest do podania. Smacznego 🙂

Na przestrzeni doświadczeń kulinarnych wiele już było past, sosów rodem z Włoch, zrealizowanych samodzielnie, jedzonych w restauracjach. Czasami stwierdzamy „Proste, nieskomplikowane rzeczy są najsmaczniejsze” 🙂 I sprawdza się to w przypadku Aglio e olio z krewetkami, prostego w przygotowaniu, a jednocześnie bardzo smacznego dania kuchni włoskiej.

Składniki:

1. Makaron spaghetti.
2. Krewetki (świeże – obrane o oczyszczone, opcjonalnie mrożone).
3. 4 ząbki czosnku.
4. 1/2 łyżeczki płatków czerwonej papryki.
5. Oliwa z oliwek
6. Sól.
7. Pieprz.
8. Natka pietruszki.
9. Ser parmezan lub pecorino.

Sposób przygotowania:

Gotujemy makaron (zgodnie z opisem na opakowaniu) do uzyskania twardości „al dente”. Przy odcedzeniu zostawiamy nieco wody z gotowania (tzw. santa aqua). Na patelni lub w dużym garnku podgrzewamy oliwę, dodajemy czosnek i płatki papryki. Poddajemy całość obróbce cieplnej przez około 1-2 minuty. Następnie na patelnię dodajemy krewetki, obsmażamy wszystko 2-3 minuty. Doprawiamy solą i pieprzem. Podlewamy odrobiną wody pozostałej z ugotowania makaronu. Dodajemy makaron, delikatnie mieszamy. Wykładamy danie do podania. Posypujemy natką pietruszki i startym serem. Smacznego 🙂

Chapli kabab. Pierwsze skojarzenie? Kebab 🙂 I słusznie. Kebab jest rozpowszechniony na świecie w bardzo wielu państwach. Także w Afganistanie, bo tam was dzisiaj, w ramach podróży kulinarnej zabieram 🙂 Chapli kabab należący do kuchni afgańskiej, pochodzi z Peszawaru w Pakistanie. To kuchnia Pasztunów (główna grupa etniczna zarówno w Afganistanie, jak i w Pakistanie), wpływy kuchni Mongołów z dawnych czasów.

Składniki:

1. Mielona wołowina.
2. Cebula
3. Pomidory
4. Nać pietruszki
5. Chili
6. Kolendra
7. Sól
8. Pieprz
9. Sok z cytryny

Sposób przygotowania:

Mięso wyrobić w połączeniu z ziołami, przyprawami i sokiem z cytryny. Odstawić (najlepiej, na całą noc, ale można również na 30 minut, kilka godzin). Z mięsa wyrobić cienkie, płaskie kotleciki. Obsmażamy do zrumienienia i dobrego smaku mięsa. Podajemy m.in. z posiekanymi pomidorami, cebulą, natką pietruszki, pieczywem naan. W ramach innych dodatków m.in. sos chutney, jogurt, pikle, orzechy. Danie znane jako przystawka, danie główne (np. z ryżem w ramach kabuli pulao), fast food (zawijane w pieczywo). Smacznego 🙂

Shakarap to sałatka z Kazachastanu, przygotowywana ze świeżych, prostych składników, którą jak najbardziej można spożywać na co dzień. Danie Azji środkowej, popularne również w Uzbekistanie, Kirgistanie i Tadżykistanie.

Składniki:

1. Pomidory
2. Cebula
3. Koperek lub kolendra
4. Pieprz
5. Sól

Sposób przygotowania:

Pomidory i cebulę kroimy w bardzo niewielkie kawałki. Wrzucamy do naczynia. Mieszamy. Dodajemy posiekaną koperek lub kolendrę. Dodajemy sól i pieprz. Odstawiamy do lodówki na ok. 15 min celem przegryzienia smaków. Wariantowym dodatkiem mogą być również posiekane ogórki. Sałatkę podajemy z pilawem. Smacznego 🙂

Z kuchnią azerską zarówno w wydaniu wizyt w lokalach gastronomicznych, jak i realizacji własnej nie miałem uprzednio do czynienia. Z Kaukazu początki z adżyką, kuchnią gruzińską, ormiańską (armeńską), dagestańską. A zatem, widząc góry, pasterzy, czas na Çoban salati 🙂 Çoban w języku azerskim oznacza pasterza. Sałatki pasterskie znam z kuchni Pakistanu i przede wszystkim z Dagestanu. Składniki z tego co rośnie w przydomowym ogrodzie, bądź jest produkowane w drodze przetwórstwa w domu (kaukaski ser).

Składniki:

1. Pomidory
2. Ogórki
3. Papryka
4. Cebula
5. Kaukaski ser
6. Oliwa
7. Sól
8. Natka pietruszki
9. Oliwki
10. Sumak

Sposób przygotowania:

Warzywa kroimy w drobną kostkę. Wraz z rozdrobnionym serem wrzucamy do naczynia. Dodajemy oliwki. Siekamy natkę pietruszki, również dodając do całości potrawy. Doprawiamy solą, sumakiem. Polewamy odrobiną oliwy, delikatnie mieszamy. Wykładamy do podania. Smacznego 🙂

Moje pierwsze doświadczenia z kuchnią kambodżańską? Lokal „Bayon” 🙂 Char Kreang i Kuyteav 🙂 Ta ostatnia z wymienionych potraw zainspirowała mnie do przygotowania we własnym zakresie Kuyteav w stylu Phnom Penh

Kuyteav Phnom PenhDanie to kuchni chińskiej Kambodży. Pod względem etymologicznym wyrażenie kuyteav pochodzi z języka chińskiego i oznacza: cięty makaron z mąki ryżowej długoziarnistej, jak również w drugim znaczeniu – zupa z makaronem ryżowym, mielonym mięsem i różnymi dodatkami. Poza Kambodżą danie to spopularyzowali chińscy imigranci w Wietnamie, Malezji, Singapurze i Tajlandii. Potrawę w Azji Południowo-Wschodniej spożywa się zarówno na śniadanie, obiad i kolację.

Składniki:

1. Bulion mięsny (na bazie kości wieprzowych, ew. mięsa wieprzowego)
2. Makaron ryżowy
3. Boczek
4. Mięso mielone wieprzowe
5. Kiełki fasoli
6. Olej sezamowy
7. Sos sojowy
8. Sos ostrygowy
9. Cukier
10. Szczypiorek
11. Bazylia
12. Kolendra
13. Limonki

Sposób przygotowania:

Gotujemy bulion. Makaron ryżowy przygotowujemy zgodnie z instrukcją na opakowaniu (tradycyjnie zanurza się „na szybko” we wrzącej wodzie. Po wyjęciu, makaron odcedzamy i przekładamy do naczynia. Zwilżamy go odrobiną oleju sezamowego, sosu sojowego i sosu ostrygowego i cukru. W międzyczasie szybkiej obróbce cieplnej w formie smażenia poddajemy drobno pokrojony boczek i osobno mięso mielone. W osobnych naczyniach podajemy: bulion, makaron, boczek, mięso mielone, kiełki fasoli, drobno pokrojony szczypiorek, bazylię i kolendrę w zachowanych liściach, przepołowione limonki. Potrawę możemy spożywać dodając wedle uznania poszczególne dodatki do zupy, lub zupę i dodatki jeść osobno. Smacznego 🙂

Moje pierwsze doświadczenia z kuchnią chińską miały miejsce po ukończeniu liceum ogólnokształcącego. Z racji zainteresowań rozważałem wówczas zdawanie na Wydział Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Moja ciocia zaprosiła mnie wówczas, w latach 90-tych do restauracji chińskiej przy ul. Grójeckiej w Warszawie. Poza miłą konwersacją dotyczącą rozwoju osobistego wspominam niezwykłe, nieznane dla mnie wówczas miejsce, wystrój lokalu (dużo czerwieni, lampiony), kaczkę, zieloną herbatę o niezwykłym aromacie i smaku oraz banany w cieście. Dotychczas z własnych realizacji z kuchni chińskiej powstało danie Hóngshāo ròu – boczek po chińsku 🙂

Dàn Huā Tāng, zupa znana w Chinach od tysięcy lat. Tradycyjna medycyna chińska wskazuje ją jako dobry środek na przeziębienie, gorączkę, wzmocnienie organizmu. Prosta, szybka w wykonaniu, a jednocześnie bardzo smaczna 🙂

Składniki:

• Bulion warzywny
• Jaja (2 sztuki)
• Kurkuma (1 łyżeczka)
• Imbir
• Cebula (1 sztuka)
• Czosnek (2 ząbki)
• Sól
• Pieprz
• Oliwa

Sposób przygotowania:

W garnku rozgrzewamy oliwę. Cebulę po obraniu kroimy w kostkę. Czosnek, imbir po drobnym pokrojeniu wrzucamy wraz z cebulą do garnka. Po chwilowym smażeniu, mieszaniu dodajemy kurkumę. Po chwili dodajemy również uprzednio przygotowany bulion warzywny. Gotujemy około 10 minut na wolnym ogniu. Przyprawiamy solą i pieprzem. Równolegle do naczynia wbijamy jaja, roztrzepujemy je. Następnie jaja wlewamy do gotującej się zupy. Mieszamy. Gotujemy jeszcze z około 1 minutę. Potrawa gotowania do podania. Na południu Chin zupę zagęszcza się skrobią kukurydzianą, z kolei mieszkańcy północnych regionów dodają do niej pomidory, kukurydzę i groszek. Smacznego 🙂

Po uprzednim kosztowaniu dań kuchni libańskiej w restauracjach (zupa z ciecierzycą, hummus i falafel z ciecierzycy, kofta, sheesh tawook), własnym gotowaniu rodem z Libanu (sałatka ziemniaczana cytrynowo-czosnkowa), zainteresowaniu kuchnią libańską przez Samar Khanafer, czas na sałatkę Tabbouleh 🙂 Jak to się zaczęło?

Pod względem etymologicznym arabskie wyrażenie „tabbūle” wywodzi się od „tābil” z aramejskiego rdzenia „tbl” („przyprawa”). Początki tabbouleh sięgają średniowiecza, gdy jadalne zioła znane „qaḍb” stanowiły istotną część diety arabskiej. Dla pochodzącej z gór Libanu i Syrii potrawy, głównym składnikiem jest bulgur, do którego produkcji od XIX wieku najbardziej doceniono odmianę pszenicy salamouni , uprawianej w rejonie doliny Begaa w Libanie. Od 2001 roku w pierwszą sobotę miesiąca lipca obchodzony jest libański Narodowy Dzień Tabbouleh.

W Libanie, Syrii, Palestynie tabbouleh stanowi część mezze (przystawki). Jak z każdą potrawą w każdym zakątku świata istnieją różnice. W Libanie i Syrii w przeciwieństwie do Turcji (przygotowywany już przez mnie kısır) czy Armenii (eetch) jest większa przewaga pietruszki w relacji do kaszy bulgur. Na Cyprze mieszkający tam Libańczycy wprowadzili to danie pod nazwą tambouli. Jest ono również popularne w Izraelu.

Składniki:

1. Kasza bulgur (opcjonalnie kuskus)
2. Pomidory
3. Cebula
4. Ogórek zielony
5. Czerwona papryka
6. Natka pietruszki
7. Liście mięty
8. Sok z cytryny
9. Oliwa
10. Czosnek
11. Kolendra
12. Sól
13. Pieprz

Sposób przygotowania:

Bulgur (kuskus) należy wsypać do miski i po zalaniu wrzątkiem odstawić na kilka lub kilkanaście minut (adnotacja: kuskus mocno pęcznieje, zwiększa objętość, naczynie winno być odpowiednio duże). Następnie wodę należy odsączyć a samą kaszę umieścić w misce. W przypadku bulguru (kuskusu) z opakowania – należy go przygotować zgodnie z objaśnieniami na pudełku.

Natkę pietruszki, liście mięty, kolendrę drobno posiekać. Pomidory, cebulę, ogórek, paprykę drobno pokroić. Posiekaną zieleninę i pokrojone warzywa wymieszać z kaszą. W osobnym naczyniu wymieszać sok z cytryny, oliwę, sól i pieprz, a także rozgniecione ząbki czosnku, dodać do naczynia z kaszą i warzywami, dokładnie wymieszać. Smacznego! 🙂

Wśród włoskich makaronów popularnością cieszy się również Fettuccine. Na bazie tegoż w 1892 rok, Alfredo Di Lelio, pracując u swojej mamy Angeliny w restauracji na Piazza Rosa w Rzymie ugotował po raz pierwszy makaron z masłem i parmezanem. Jak niewiele składników potrzeba, by stworzyć danie proste, jednocześnie smaczne, które zyskało uznanie nie tylko we Włoszech, ale również w Stanach Zjednoczonych – zmodyfikowany w różnych wariacjach wraz ze śmietanką 🙂

Składniki:

1. Makaron fettuccine.
2. Czosnek (3-8 ząbków).
3. Piersi z kurczaka.
4. Masło.
5. Olej.
6. Śmietana (gęsta)
7. Ser parmezan.
8. Pieprz.
9. Pietruszka.

Sposób przygotowania:

Wstawiamy wodę na makaron do zagotowania. Solimy ją. Obieramy czosnek i drobno siekamy. Piersi z kurczaka obsypujemy solą i pieprzem. Na patelnię wrzucamy odrobinę masła i oleju. Po rozgrzaniu tłuszczu, na średnim ogniu obsmażamy kurczaka. Gdy kurczak osiągnie złoty kolor – odkładamy go z patelni. W między czasie do gotującej się wody wrzucamy makaron. Ponownie używając patelni, wrzucamy masło, po chwili wlewamy śmietanę. Do tego dodajemy uprzednio posiekany czosnek. Gotujemy na średnim ogniu, od czasu do czasu mieszając. Ścieramy parmezan. Danie na patelni pieprzymy. Mieszamy by zgęstniało, jednocześnie mając kontrolę nad gotującym się makaronem, by był al dente. Odcedzamy makaron, odlewając jedną szklankę ugotowanej wody (santa aqua – posłuży nam do potrawy). Na patelnię dodajemy parmezan, ubijamy trzepaczką, aż do rozpuszczenia sera. Kroimy uprzednio usmażonego kurczaka. Na patelnię dodajemy makaron, odstawioną wodę z jego ugotowania. Na wierzch kładziemy pokrojone kawałki kurczaka. Posypujemy posiekaną pietruszką. Smacznego 🙂