Westchnienie

Westchnę leciutko, a otwierasz bramy
Domu stojącego samotnie wśród głuszy
Rzucasz mi płaszczem zieleni drogę
Bym poszedł Aleją w latarni rzędach
Ku schodom, nie bacząc na sen czy jawę

Otwieram skrzydła drzwi, wnętrze, światło
Salony. Opisujesz mój spacer, na pergaminach
Zegar bije, w lustrach zmiany obrazów, co chwila
Czemu słyszę skrzyp pióra, choć Cię tutaj nie ma?
Czy prowadzisz mnie ku sobie, czy w nieznane?

Biegnę szybko schodami, za oknami łzy deszczu
Grzmoty o szkło jak gości, których nikt nie wpuszcza
W świecznikach drganie świec targanych wiatrem
Gdzie jesteś?, widzę cienie. Dokąd mnie prowadzisz?
Cisza. Czuję spokój. Zwykły sen w Twej poezji

Tęsknota

Moc myśli w łóżku. Myśli o Tobie
Nie jesteś daleko. Tak blisko w sercu
Wspomnienia spotkań. Miłości naszej
Brat, siostra. Kiedy przyjedziesz? Proszę

Mam Ciebie, siostrzyczkę. Moje serduszko
Czas zawsze dla Ciebie, każda rzecz, chwila
Jestem z Tobą. W chwili złej, dobrej. Zawsze
Czujemy to samo. Więź, miłość, tęsknota

Łzy na policzkach. Drgające mięśnie twarzy
Brakuje mi Ciebie. Zawsze i wszędzie
Łzy na poduszce. Z prostej tęsknoty
Kocham Cię, tęsknię, siostrzyczko droga

Emocje. To jest silniejsze ode mnie

Światła mijania

Dzisiaj milczycie, nie chcąc się narazić
Z zachowaniem ustalonego porządku rzeczy
Kto z lepszą kartą przetrwania wychodzi
Z tym lepiej trzymać, skończonych poświęcić

Cisza w dystansie i „szczęścia” na przyszłość
Gdybym nawrócił się, z samokrytyką
Głowa w popiele i „błąd zrozumiałem”
Niestety, wolę sierotą pozostać

Mijamy się w życiu, ulicach, na grobach
Razem, a jednak wszyscy osobno
Każdy podąża w swoją stronę
Tak lepiej, dla bezpieczeństwa korzyści

Stare zdjęcia rodziny, uśmiechy, trwałość
To wszystko ważne, chyba że lepiej
Poświęcić wartości na rzecz siły wyższej
W cieniu lepiej niż z przyjaciółmi rodziny

Kiedyś zapewne dane nam będzie
Minąć się głównie na naszych grobach
Przynajmniej wtedy spojrzymy na siebie
Czy warto poświęcać Rodzinę?

Ściana

Ściana. Dzieli nas ściana
Do dzisiaj nie baliśmy się szmerów i kroków
Kto pierwszy uwierzy że sobie jest wrogiem
Komu na tym zależy byśmy w to uwierzyli

Płot. Pozdrowienia. Wspólne życie, sprawy
Dzisiaj linia frontu. Winą jest przeszłość
„Lekarze” gabinetów starych ran nie goją
Zemsta lekiem dla wyższych ambicji

Podobno dziś w nocy macie nas wyrżnąć
Strach pobudza naszą wyobraźnię
Czekamy w mroku. Dzieli nas ściana
Kto pierwszy ruszy w obronie do ataku?

„Lekarze” gabinetów dysponują diagnozą
„Wrzody musicie usunąć we własnym zakresie”
Dwie prawdy. Nasza i ta z przemówień
Nikt nam i wam świec na koniec nie zapali

W imię ostatecznego rozwiązania problemu

Sympatia

Wspólny cel. Jedność jednostek. Misja
Zespół tworzący historię nowego świata
Ważny jest wynik firmy. Ważna porażka
Tych z którymi ścigasz się by pokazać siebie

Spóźnienia, rozmowy. Nie trzeba nagrywać
Wystarczy być pierwszym z newsem u szefa
Lojalność wobec firmy. Z gwoździem i młotkiem
Nigdy w twarz. Zawsze za plecami. Lubimy się

Do krwi ostatniej

Zbiór kwitów wszystkich na wszystkich
Nasz główny cel. Pokonać siebie jak ludzi
Nie ma przebacz. Jestem ja. I moja „sympatia”
Do Ciebie. By mieć pozycję w stadzie szczurów

Lubimy się. Każdy każdego na swój sposób

Replika

Piszę w milczeniu kolejne wiersze
Nie odpowiadam w kwestii przeszłości
Spokój duszy. Zamknąłem serce za kratą
Pytasz dlaczego milczę? Wróć do przeszłości

Na kartach skóry wszystko jest zapisane
Nie ma ran, nie ma łez. Pusty pokój
Duszy bez życia. Po prostu spokój
Skóra boli, dusza, serce. Cierpienie?

Nie ma. Sprzątam serce i duszę po huraganie

Bez pretensji, żalu do nikogo. Czas płynie
Goją się rany. Na kartach skóry.
Wszystko jest zapisane. Przeczytaj wiersze
Przeczytaj wiersze o sobie

Gdy kocham, oddaję wszystko. Nic

Nic nie zostało

Parapety

Nasze kamienne parapety. Za oknem śnieg
Spowity obraz pod kołdrą naszego dzieciństwa
Z którego nie chce nam się wyjść. Tak ciepło
Kadry krajobrazów sprzed lat. W oczach naszych

W chmurach gdzieś jest zapisane, o spotkaniu
Ty i ja. Na dwóch parapetach. Naprzeciw siebie
Po ponad 300 latach na tej samej linii wzroku
Siostra i brat pomiędzy podwórzem, światem

Historią rodziny naszych przodków

Płatki śniegu mieszają się z łzami. Widzimy się
Z naszych okien myśląc o sobie, o naszej rodzinie
My, białe szale na oknach. Wspomnienia. Fotografie
Coraz bliżej, bez przestrzeni, twarzą w twarz

Już razem. Siostra i brat. Na parapecie życia

Ostatni list

Piszę do Ciebie list. Ponad 300 lat na kilku kartach papieru
Odnalazłem Ciebie. Nie wiem co silniejsze. Emocje czy treść
Mamy sobie tak dużo do powiedzenia. Jesteśmy. Dla siebie
Odkryci na nowo w historii dziejów Rodziny. Z wolą Boga

Nie znam adresu. Szukam w urzędach. W Polsce, Ukrainie
Piszę szybko, byś wiedział o nas. W Polsce. Miejscu korzeni
Biurokracja, pisma, zgody. Długi czas oczekiwania. Wysyłam
Wielka radość, że przeczytasz. Znajdziesz radość w sercu

Przeczytasz, nie tylko ten list. Nie ostatni. Wszystkie listy
Wszystkie. Wysyłam je w myślach co roku do Ciebie
Byś wiedział, że jesteśmy razem. Jak kiedyś. Od wieków
Jesteśmy z Tobą, na kartach naszego życia. Siemionie

Miłość

Ty wiesz, oddam wszystko co chcesz
Wyciągam ręce 2000 kilometrów stąd
By objąć Cię moja kochana w ramionach
Okryć płaszczem pamięci, szacunku, miłości

Chcę poczuć gorące łzy, bicie serca na lotnisku
Pobiec korytarzem do Twego serca i duszy
Położyć je w piernikach, nasycić Twą słodycz
Zobaczyć Twój uśmiech w ojczyźnie przodków

Masz, co tylko chcesz, moja słabości w głowie
Wielka przyjemność sprawić Ci radość siostro
Krew za krew, serce za serce. Wszystko za miłość

Kocham Cię siostro

Listy

Kilka słów. Kilka ważnych słów dla duszy
W nocy, w dzień. O wszystkim i o niczym
Pisz siostro, pisz. Jak tylko możesz, proszę
Oddaję Ci każde słowo, literę. W tęsknocie

Czekanie na list. Podarunek od serca
Odkrywanie obrazów. Chwil naszego życia
Ciepło rąk we wzruszeniu świata. Dotyk
Papier, rzeczy będące skrawkiem duszy

W każdym słowie, podarunku pamięć pozostaje
Przypomina nam o sobie, miłości rodzinnej
Piszmy jeszcze więcej, dajmy z siebie słowa
Listy naszymi skrzydłami nad ziemią