Zbiór wierszy podobnie w jak części I na podstawie moich autentycznych, spisanych po wybudzeniu snów.
Budzę się ze snu …. we śnie
Wszyscy twierdzą iż już rano
Nie wierzę im. Coś mi nie pasuje
Przekonują mnie. „Na pewno rano”
Budzę się ze snu naprawdę. Mówię
Iż rano jest. Jest późny wieczór
Mówię tak nieskładnie iż wszyscy
Pytają jaki to ma związek. Ze snem
Porą dnia
Nie wiem. Nie ten czas
Snu. We śnie
Stoimy w trójkę. W gronie rodzinnym, w klubie
Przychodzą przyjaciele z którymi miałem jechać
Do Łodzi. Jeden z nich zarzuca mi zwiniętą torebkę
Foliową na szyję. Dusi mnie. Wyrywam się
Przyjaciele. Dlaczego? Bo nie jadę do Łodzi?
W pracy wychodzę z kolegami na patio
Staram się wyjść, nie wiem dlaczego trzymam
W ręku butelkę coca coli, butelkę wódki, telefon
Upadam. Wódka zalewa mi służbowy telefon
Nie mam siły wstać. Nie czuję się pijany
Czuję się we śnie zmęczony
Bardzo zmęczony
Idziemy za wami, załatwiacie sprawy po śmierci
Zmarłego. Urzędy, instytucje, domy, Rodzina
Mam robić zdjęcia wszystkiego. „Tylko by były ładne”
Jak życzyłby by sobie zmarły
Bliska mi osoba. Znajome osoby za którymi idę
Jest smutek. Także z powodu przypomnienia
Obecnego bólu. W obecnym śnie
Wszystko spokojnie. Wszystko dostojnie
Wszystko dokładnie
Jak zawsze chciał w życiu
Bliski nam. Zmarły
Otrzymuję wiadomość iż Pan z Zarządu Wspólnoty
Mieszkaniowej obsługiwanego przeze mnie budynku
Jest moją rodziną. Nie wiadomo dlaczego
Z której strony, co i jak. Zapraszają do domu
Na spotkaniu milczymy. Nie wiadomo co powiedzieć
O czym rozmawiać. Znamy się przecież z relacji współpracy
Służbowej. Zaskoczenie obecną sytuacją
Pan Piotr opowiada co trzeba zrobić dla naszej rodziny
Realizuję misje zgodnie z kolejnością
Pokój. Mieszkanie. Aktorka z „Korony królów”
Znamy się? Oglądałem. Uprzednio korespondencja.
„Wybaczam”. Relacja rzekomo platoniczna
Jak zwykle z mojej strony. W rzeczywistości nie
W śnie się o tym dowiaduję
Wychodzę. Klatka schodowa. Ostatnie piętro. Patrzę w dół
Trzeba się przechylić i zjechać po poręczy w dół
Zejść się nie da. Inaczej bym się zabił
Wychodzę z budynku
Niebezpieczne budynki. Szyny. Pozostałości po balkonach
Siatki zabezpieczające. Odpadające tynki
Idziemy z aktorką sprawdzamy. Przegląd. Ocena stanu
Wiele potrzeb. Nie ma środków. Trzeba uważać
Z budynków spadają tynki i cegły
Spotkanie. Kolega z roku, z czasów studenckich
Moja znajoma prosi go o zatrudnienie kogoś znajomego
W znanej firmie fast food. Kolega uśmiecha się
„Jak się postara – to zapłacimy”. Dziwna składnia
Dziwna rozmowa
Na spotkanie przychodzi nasz wspólny kolega
Ze stowarzyszenia. Rozmowa o Stanach Zjednoczonych
Kolega mówi „w USA to nie jest takie życie jak mówią i w tv”
Rzeczywistość rzekomo inna. Po co jednak to wszystko?
Po co w tym uczestniczę?
Mam mieć jakiś egzamin. Nie zdążyłem na czas
Idę. Korytarze. Nowoczesne wykończenie
Kręta długa droga. Widzę stolik. Siedzi profesor
Młody. Nie zadaje pytań. Czemu i z czego zdaję
Jak już ukończyłem studia?
Nic nie umiem. Nie wiem o co chodzi. Profesor
„Ludzie z Zamościa wyjeżdżają, za chlebem”
W pewnym momencie już milczy
Jak gdyby koniec. Nie wiem czy zdałem
Idę dalej. Chcę wyjść. Nie znam drogi
Poranek. Budzę się. Nie znam mieszkania
W którym krząta się moja mama. Mama?
Kolejka do łazienki. To ile nas tu mieszka?
Gosia? Halinka? Inne osoby. Mieszkamy razem?
Nie mogę się umyć. Tak dużo osób
Szukam w szafkach szklanki na zrobienie herbaty
Też nie ma. Jestem co raz bardziej zły. Mama pyta
Czy pojadę z Gosią i Halinką razem do pracy
Skoro razem pracujemy? Coraz większe zaskoczenie
Nie mogąc się umyć, zrobić herbaty. Obraziłem się
Na wszystko. Na wszystkich
„Pojadę sam, mamo”
Siedzimy zamknięci przez hitlerowców
Ja i pracownicy firmy w której pracuję
Za oknem, za kratą. Co chwila
Rząd ludności podchodzący na przestrzeń
Strzały
SS-mani powoli likwidują kolejnych więźniów
Skądś dowiaduję się że Polaków i Żydów
Nie wiem, ile nam jeszcze zostało
I jaki będzie nasz dalszy los
Każde przejście placem, w trakcie spaceru
Obawą, przed wyjęciem pistoletu z kabury
Nie wiem, że to sen, boję się że umrę
Na jakieś święta od kolegów z pracy
Dostaję … IV tom „Pamiętników Goebbelsa”
Pierwszy przeczytałem, dwa pozostałe mam
Dziwne, bo po III tomie Goebbels przecież
Już nie żył
Siedzę z Putinem przy małym zielonym stole
Putin pyta „Dlaczego jesteś, kim teraz jesteś?”
Ja go pytam Putina „Ale o co chodzi?”
Wstałem. Nachylam się do niego, skracam dystans.
Putin. „Dlaczego jesteś administratorem tu gdzie jesteś?”
Putin pił ciemne piwo z kufla i uśmiechał się
Czas moich decyzji o zmianie pracy na jawie
Dlaczego jednak rozmawiam o tym z Putinem?